Hotel des Invalides กษัตริย์หลุยส์ ๑๔ โปรดให้สร้างขึ้นในปี ๑๖๗๑ เพื่อเป็นที่พักของทหารผ่านศึก และสร้างโบสถ์แซงต์-หลุยส์ (Eglise Saint -Louis) สำหรับทหารด้วย สถานที่นี้สร้างในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เอาไว้ใช้พักฝื้นทหารที่ได้รับบาดเจ็บ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นทั้งบ้านและโรงพยายาบเลยก็ได้ในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 สถานที่แห่งนี้เป็นอนุสรณ์สถาน เพื่อให้ทหารที่บาดเจ็บหรือพิการจากสงคราม ได้พักอาศัย ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์ สังกัดกระทรวงกลาโหม แห่งฝรั่งเศส ใช้เป็นคลังเก็บอาวุธและเสื้อผ้าของทหารในสงคราม
Les Invalides อาคารรูปโดม ข้างในเปนหลุมฝังศพของนโปเลียนที่1 ดูภายนอกเหมือนกับ Le Panthéon แต่ยอดของ Les Invalides มีทองประดับ
เลแซงวาลิด (LES INVALIDES) ซึ่งเป็นหลุมฝังศพของนโปเลียน (TOMBEAU NAPOLÉON) และพิพิธภัณฑ์ทหาร (MUSÉE DE L’ARMÉE) เป็นโบสถ์ที่มีโดมสีทองตั้งเด่นสง่าอยู่กลางกรุงปารีส สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล สร้างในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ ต่อมาเมื่อจักรพรรดิ นโปเลียนที่ ๑ สิ้นพระชนม์ จึงได้รับการปรับปรุงให้เป็นหลุมฝังศพของพระองค์ ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๐๓ (ค.ศ.๑๘๖๐) เป็นต้นมา สำหรับพิพิธภัณฑ์ทหารนั้น เดิมเป็นโรงพยาบาลและที่พักฟื้นของทหารผ่านศึกในยุคสงครามของจักรพรรดินโปเลียน ปัจจุบันได้รับการดัดแปลงเป็นพิพิธภัณฑ์ทหาร จัดแบ่งออกเป็นส่วนตามยุคต่าง ๆ ได้แก่ ยุคก่อนนโปเลียน ยุคสมัยจักรพรรดินโปเลียน ยุคสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๑ และยุคสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ เป็นต้น
L'hôtel national des Invalides est un monument parisien dont la construction fut ordonnée par Louis XIV par l'ordonnance du 24 février 1670, pour abriter les invalides de ses armées. Aujourd'hui, il accueille toujours des invalides, mais également plusieurs musées et une nécropole militaire.
Historique
Le roi Louis XIV souhaitait comme ses prédécesseurs Henri III et Henri IV, assurer aide et assistance aux soldats invalides de ses armées ; pour que « ceux qui ont exposé leur vie et prodigué leur sang pour la défense de la monarchie passent le reste de leur jours dans la tranquillité », dit l'édit royal de 1670.Situés dans la plaine de Grenelle, alors faubourg de Paris, les travaux des bâtiments principaux sont confiés à Libéral Bruant par Louvois. Bruant conçoit une organisation en cinq cours, centrée sur la plus grande : la cour royale. Les travaux sont menés entre mars 1671 et février 1677, ce qui peut être qualifiés de rapides (les premiers pensionnaires sont hébergés dès octobre 1674). La face arrière de la grande cour est cependant détruite moins d'un an après son achèvement, pour laisser place aux fondations du grand dôme.L'église, initialement prévue par Bruant, semble déplaire et sa construction est confiée à partir de mars 1676 à Jules Hardouin-Mansart qui travaille également aux pavillons d'entrée et aux infirmeries. La construction de l'édifice religieux dure près de 30 ans et n'est achevée que le 28 août 1706, date de la remise des clés par l'architecte au roi soleil. Le bâtiment est, en fait, double, même s'il existe une continuité architecturale : la nef constitue l’église des soldats, le chœur, sous la coupole, étant qualifié d’église du dôme. Cette distinction est concrétisée par la mise en place, en 1873, d'une grande verrière, séparant les deux parties.L'hôtel des Invalides comprend alors, outre l'église, une manufacture (confection d'uniforme et imprimerie), un hospice ("maison de retraite") et un hôpital militaire. Les ateliers initiaux sont rapidement abandonnés pour faire des chambrées supplémentaires.Le 15 juillet 1804 eut lieu en la chapelle des Invalides la toute première remise de Légion d'honneur par Napoléon aux officiers méritants au cours d'une fastueuse cérémonie officielle.L'hôtel se dote très tôt d'une fonction muséographique : musée d'artillerie en 1872 et musée historique des armées en 1896, réunis en musée de l'armée en 1905.L'hôtel des Invalides accueille encore aujourd'hui une centaine de retraités et invalides des armées françaises. L'administration chargée de cette mission est l'Institut national des invalides.
